Reklama

Reklamy poznaje się po tym, że są jakby innym światem, wspanialszym. Ludzie na reklamach mówią do siebie, coś sobie pokazują, przeważnie świecącego, coś próbują i nagle wpadają w oczarowania, w uśmiechnięte, radosne byty olśnienia. Kiedy potem po reklamie film wraca do siebie, to jednak ludzie po tamtych olśnionych wyrazach twarzy mają miny jakby zafrasowane.

– Myślisz, że ona czuje do mnie miętę?
– Miętę? Człowieku! Odśwież język! Jesteś piernik czy tic-tac?

To też jest działalność aktorska, choć niezbyt kreatywna, bo wszystko jest podporządkowane produktowi, a aktor jest raczej drugorzędny.